ZIELARNIA

Jeszcze dziś dość często się zdarza, że jeśli ktoś na własną rękę zdobywa wiedzę lekarską, zbiera i selekcjonuje informacje z dziedziny zielarskiej medycyny ludowej, naraża się na zarzut znachorstwa i na etykietę "domorosłego zielarza". Do mnie przyklejono nazwę, określenie "czarownica" :). Osobiście uważam, że jeżeli ktoś sprawdził działanie ziół  nie tylko na sobie ( np. na zwierzętach), i jest pewien, że nie zrobi innym krzywdy, a tylko dopomoże, to ma we mnie pełne poparcie. Polecam lekturę :

"Wróćmy do ziół"- O. Andrzej Czesław Klimuszko

"Dzieje upraw i roślin leczniczych"- Marian Nowiński

Są to mi bardzo pomocne pozycje, polecam!!!!!


Na początek moje ulubione zioło:

               RUMIANEK Chamomilla vulgaris

         

Roślina jednoroczna o silnym specyficznym aromacie. Rośnie jako pospolity chwast na polach, miedzach, w zbożu, glebie gliniastej, na leśnych łąkach, zboczach, polach ziemniaczanych i buraczanych wśród kukurydzy i koniczyny. Szczególnie obficie występuje po śnieżnej zimie i wilgotnej wiośnie. Rumia­nek jest cudow­nym zio­łem dzia­ła­ją­cym roz­luź­nia­jąco na sys­tem ner­wowy, jak i dobro­dziej­stwem dla układu pokar­mo­wego.

Rumia­nek jest ide­alny dla nie­mow­ląt i dzieci. Był uży­wany już setki lat temu. Rumia­nek dzięki swoim wła­ści­wo­ściom lecz­ni­czym korzyst­nie wpływa min. na mię­śnie całego orga­ni­zmu, umoż­li­wia­jąc ich roz­luź­nie­nie.

Oso­bom cier­pią­cym na zabu­rze­nia układu pokar­mo­wego zaleca się picie her­batki rumian­ko­wej, która łago­dzi napię­cia jamy brzusz­nej, pomaga rów­nież w łago­dze­niu kolki u nie­mow­ląt, roz­ła­do­wuje gazy, uśmie­rza ból brzucha.

Poprzez regulowanie pracy jelit, rumianek pomaga w leczeniu zarówno rozwolnienia, jak i zatwardzenia. Rumianek znany jest od lat z łagodzenia wszelakich dolegliwości związanych z układem trawiennym, szczególnie jeśli chodzi o bóle żołądka związane z nerwowością, napięciem i stresem. Wpływa on też korzystnie na poprawę apetytu oraz przyspie­sza trawienie.

Zauwa­żono, że olejki lotne zawarte w rumianku poma­gają w zapo­bie­ga­niu wrzo­dów, oraz przy­spie­szają pro­ces goje­nia się wrzo­dów już istniejących.

Dla­tego też rumia­nek można sto­so­wać wewnętrz­nie, jak i zewnętrz­nie. Wła­ści­wość olej­ków lot­nych kreuje rumia­nek jako wspa­niały, natu­ralny środek domowy na zapa­le­nie żołądka, wrzody, oraz żylaki na nogach. Użyty zewnętrz­nie jest wspa­nia­łym anty­sep­tycz­nym lekiem na goje­nie się ran, wrzo­dów, owrzo­dzeń, opa­rzeń. Parowe inha­la­cje poma­gają łago­dzić astmę, gorączkę sienną, katar, zapa­le­nie zatok. Rumia­nek w postaci kremu rumian­ko­wego jest uży­wany na bolące sutki, w infek­cjach dróg płcio­wych. Nasia­dówki rumian­kowe łago­dzą hemo­ro­idy i zapa­le­nia pęche­rza moczo­wego.

Rumia­nek jest wysoce anty­sep­tyczny, dzia­ła­jący prze­ciwko bak­te­riom, mię­dzy innymi dobry środek na ple­śniawki (Can­dida albicans).

Her­batka rumian­kowa pomaga w obni­że­niu gorączki i może być poda­wana w cza­sie grypy, prze­zię­bie­nia, bólu gar­dła i kaszlu.

Teraz przedstawiam :

        KRWAWNIK Achillea millefolium L.

Krwawnik jest byliną wyrastającą do 50 cm wysokości. Łodyga sztywna, ulistniona, zakończona baldachokształtnym kwiatostanem złożonym z drobnych koszyczków o biało lub różowych kwiatach.Liście długie, ciemnozielone, mocno wcinane. Kwitnie od czerwca do września.

 Napary podawane doustnie tamują niewielkie krwawienia z przewodu pokarmowego. Pobudzają apetyt, gdy jego brak spowodowany jest osłabionym wydzielaniem soku żołądkowego. Przynoszą ulgę przy tego typu dolegliwościach, jak wzdęcia, odbijanie. Polecany jako lek „czyszczący krew”, ułatwia usuwanie szkodliwych produktów przemiany materii, przeciwdziała powstawaniu kamieni nerkowych. Przeciwskurczowe jego działanie wykorzystywane jest szczególnie w stanach skurczowych dróg moczowych, w przewlekłych, często powtarzających się zaparciach stolca, bólach jelita grubego. Zewnętrznie zimny wyciąg bardzo polecany jest w stanach zapalnych skóry, na trudno gojące się rany (okłady, kompresy, dodatek do kąpieli). Także do płukania jamy ustnej i gardła.

Cenne ziele :  

       POKRZYWA Urtica dioica L.

 Pokrzywa jest byliną wyrastającą do 1,5 m wysokości. Surowcem zielarskim jest liść - Folium Urticae i korzeń - Radix Urticae. Zbiór można przeprowadzać dwa, a nawet trzy razy w roku z jednej rośliny. Ścina się młode pędy przed kwitnieniem. Po lekkim przewiędnięciu ziela zrywa się liście. Korzenie wykopuje się jesienią lub wczesną wiosną. 

Zawiera m.in.: karotenoidy, chlorofile, witaminy B₂, C i K, garbniki, znaczne ilości soli mineralnych (wapnia, fosforu, magnezu i żelaza).

W lecznictwie ludowym korzeń pokrzywy stosowano w leczeniu kamicy nerkowej i pęcherzowej. Obecnie w lecznictwie pokrzywa ma szerokie zastosowanie, m.in.: w biegunkach, czerwonce, hemoroidach oraz jako środek tamujący krwawienia zewnętrzne i wewnętrzne. Ponadto jako lek moczopędny w schorzeniach nerek, zapaleniach dróg moczowych, kamicy nerkowej i pęcherzowej. Zewnętrznie odwar z liścia używany jest do płukania jamy ustnej i gardła, do irygacji przy upławach oraz do okładów na czyraki.
Z liści pokrzywy produkowany jest chlorofil do celów farmaceutycznych i kosmetycznych. Wyciągi z pokrzywy znalazły również zastosowanie w kosmetyce m.in. do pielęgnacji włosów.

Ostatnio często do śniadania piję sobie zasuszoną z moich własnych zbiorów, pychaaa. Pokrzywa jest fantastyczna ! Sama od stosunkowo niedawna odkrywam jej wszechstronność w kuchni, a taką pokrzywę z fetą przygotowuję jako nadzienie do pierogów czy krokietów.

               LUBCZYK OGRODOWY  Levisticum officinale Koch.

Lubczyk jest rośliną wieloletnią. Surowcem zielarskim są kłącza i grube korzenie - Radix Levistici. Zbiór przeprowadza się w drugim lub trzecim roku uprawy, późną jesienią lub bardzo wczesną wiosną.
Ścina się nadziemne pędy na wysokości około 20 cm.
Zawiera przede wszystkim olejek lotny (terpineol, estry kwasu octowego, walerianowego i inne), skrobie w dużych ilościach, cukry, żywice, kumarynę. kwasy organiczne. Działa moczopędnie. wiatropędnie i wykrztuśnie.
W medycynie ludowej lubczyk stosowany był jako lek wykrztuśny, pobudzający krwawienia miesięczne, zmniejszający nadmierną fermentację jelitową oraz na schorzenia wątroby i wyczerpanie nerwowe.
Obecnie w lecznictwie stosowany jest głównie jako środek moczopędny w schorzeniach nerek i dróg moczowych.
Ze względu na charakterystyczny korzenny zapach i ostry gorzki smak, korzeń lubczyka ma duże znaczenie jako przyprawa w gospodarstwie domowym oraz w przemyśle spożywczym do produkcji kostek bulionowych do zup i sosów. Używany jest również do produkcji niektórych wódek gatunkowych i likierów.

Uwielbiam dziurawiec! Za to, że kilkakrotnie mi pomógł w zatruciach i nie tylko mi, koza Regina jak miała okropną biegunkę, to jej dawałam napar kilka razy dziennie, na przemian z węglem, pomogło :)


                                         DZIURAWIEC Hypericum perforatum L.

Roślina wieloletnia osiągająca wysokość 60 cm. Występuje powszechnie na łąkach, przy drogach, na miedzach i w lasach. Nasiona dziurawca wysiewa się w październiku, bardzo płytko lub zupełnie nie przykrywa się glebą, w rzędy co 40 cm. Kwitnienie dziurawca przypada na okres od drugiej połowy czerwca do sierpnia. Własne nasiona można zebrać pod koniec września. Surowcem zielarskim jest ziele, zbierane na początku kwitnienia roślin.
Dziurawiec ma wszechstronne zastosowanie, oddziaływa korzystnie na wiele organów: wątrobę, jelita, żołądek, drogi żółciowe i moczowe, macicę, układ nerwowy, naczynia krwionośne i skórę. Jest najczęściej stosowany przy nieżytach żołądka (także u dzieci i niemowląt), owrzodzeniu żołądka, zaburzeniach czynności wątroby. Działa uspokajająco, dlatego bywa wykorzystywany przy ogólnym wyczerpaniu nerwowym, stanach depresyjnych, wywołanych zaburzeniami czynnościowymi i urazami, objawach niepokoju. Polecany jest przy migrenie, a także przy nocnym moczeniu się dzieci.

cdn.